Mijn verhaal
Vrijdag 11 september 2015, de dag dat de hele wereld de aanslagen van 9/11 herdacht, was de dag dat mijn wereld even stilstond. Die vrijdagochtend vertelde mijn dokter me dat ik diabetes type 1 heb en dat ik meerdere keren per dag insuline zou moeten spuiten, voor de rest van mijn leven. Ze stuurde me meteen door naar het ziekenhuis omdat ik onmiddellijk moest beginnen met insuline spuiten.
Even terugkeren naar een kleine maand voor die bewuste datum.
In augustus begon ik te merken dat ik wat was afgevallen. Ik weet nog dat ik deze foto heel trots naar mijn zus stuurde: Ik kon terug in een rok van toen ik 19 was (ik was toen 29)! Achteraf begrijp ik niet waarom ik niet eerder besefte dat dit niet normaal was, maar op dat moment stelde ik mezelf niet al te veel vragen, ik was actief bezig met het voorbereiden van de beurzen en showrooms op mijn werk en ik dacht dat dat de reden was.
Ik had die maand ook zo'n dorst, vroeger dronk ik te weinig water, dus nu werd ik als 'normaal' gezien omdat ik eindelijk meer water dronk. Er werd verder geen aandacht aan besteed, totdat ik in september voor mijn werk naar de Maison & Objet beurs in Parijs ging.
Ik kon de standnummers niet meer lezen, dus ik dacht dat ik maar beter een afspraak bij de oogarts kon maken om mijn bril te laten aanpassen. Tijdens beursdagen eet je niet de meest gevarieerde maaltijden gedurende de dag, vooral als het druk was op de stand stopte ik gewoon een Chocotoff in mijn mond of dronk ik wat cola, niet wetende natuurlijk dat dit extra dorst zou veroorzaken.
De avond voor de beurs eindigde gingen we naar een Italiaans restaurant en at ik een groot bord pasta. 's Nachts werd ik om 3 uur wakker met de grootste dorst die ik ooit had gehad. Ik had geen water meer op mijn kamer dus ging ik naar de receptie om een grote fles water te kopen. Eenmaal terug op mijn kamer, duurde het een goede minuut voordat ik die fles water op had en mijn dorst was er nog steeds. Dus ging ik terug naar beneden om nog een fles te halen, en toen nog een. De man bij de receptie fronste zijn wenkbrauwen, maar ik had nog steeds dorst. Die avond heb ik voor het eerst gegoogeld op alle 'symptomen' die ik de afgelopen maand had ervaren, en diabetes kwam als antwoord naar voren.
Dinsdagavond reed ik na afloop van de beurs vanuit Parijs naar huis en woensdagochtend was ik bij de dokter om mijn symptomen uit te leggen. Ik liet nuchter bloed afnemen en de follow-up was vrijdag 11 september. Die dag verbleef ik een hele dag in het ziekenhuis en kreeg ik een enorme hoeveelheid informatie. Ik leerde hoe ik insuline moest spuiten, hoe ik mijn suikerspiegel moest meten, hoe ik koolhydraten moest tellen... Die dag was het begin van mijn nieuwe leven, met type 1 diabetes.
Sinds mijn diagnose groeide het gevoel dat ik iets met mijn diabetes wilde 'doen'. Leren van anderen die met deze ziekte leven, mijn eigen ervaringen en tips delen... Na de geboorte van onze zoon in juli 2020 vond ik het moeilijk om mijn verantwoordelijke job als marketing manager te combineren met voldoende tijd doorbrengen met onze zoon en het beheren van mijn suikerspiegel. Dus eind 2021 besloot ik deze baan op te zeggen (ik werk nog steeds voor hetzelfde bedrijf maar niet meer fulltime en niet meer in een verantwoordelijke functie) en een webshop te beginnen met diabetes accessoires, tinsulin was geboren!
Mijn doel is om mensen met diabetes te helpen door accessoires aan te bieden die het leven met diabetes praktischer, leuker en modieuzer maken.
Als je een specifieke behoefte hebt, een accessoire dat je mist in je leven met diabetes of gewoon even dag wil zeggen, aarzel dan niet om contact met me op te nemen!